Psychoterapia psychodynamiczna wywodzi się z psychoanalizy i polega na uwzględnieniu wiodącej roli nieświadomości w powstaniu psychopatologii pacjenta: „W koncepcji dynamicznej objawy i zachowania są odzwierciedleniem nieświadomych procesów, które niczym głaz chroniący wnętrze jaskini bronią pacjenta przed wypartymi pragnieniami i uczuciami” (Gabbard 2014, s. 24) Z kolei termin „psychodynamiczny” odnosi się do stanu ruchu oraz dynamicznej zmiany, w przeciwieństwie do tego, co jest statyczne i niewzruszone. Sam objaw psychopatalogiczny może mieć charakter wieloprzyczynowy: mogą go tworzyć rożnorakie konflikty intrapsychiczne, deficyty rozwojowe lub organiczne. Warto też podkreślić, iż sposób przeżywania doswiadczeń z okresu niemowlęctwa i dzieciństwa z ważnymi osobami z życia pacjenta w bardzo istotny sposob wpływa na ukształtowanie się osobowości człowieka dorosłego a tym samym może znacząco przyczyniać się do genezy aktualnych problemów pacjenta. Stopniowe uzyskiwanie wglądu w nieświadome treści, czyli tzw. „uczynienie nieświadomego świadomym” prowadzi nie tylko do złagodzenia symptomów ale też do lepszego rozumienia własnej historii życiowej, a pacjent wzbogacony w nową wiedzę o sobie zaczyna w bardziej korzystny dla siebie sposób przezywać rzeczywistość i tworzyć relacje międzyludzkie. Bardzo czesto przekłada sie to rownież na zmiany w innych obszarach życia, np. na płaszczyznie zawodowej.
Z psychodynamicznego punktu widzenia nie ma jednego wzorca dla psychoterapii. Psychoterapia psychodynamiczna jest bardzo kompleksowym – opartym na głębokiej relacji terapeutycznej, w pelni zindywidualizowanym procesem. W zależności od struktury osobowości, nasilenia objawów, siły ego oraz charakteru mechanizmów obronnych prowadzę psychoterapię w sposob limitowany oraz nielimitowany czasowo. Praca nad sobą podczas sesji terapeutycznej na ogół nie wymaga przygotowania, pacjent proszony jest o ujawnienie aktualnych myśli, ktore przychodzą mu do głowy. Koniec terapii ustalany jest wspólnie z terapeutą, gdy można zalożyć, iz dokonała sie trwała zmiana funkcjonowania pacjenta w problematycznych obszarach. Sesje terapeutyczne odbywają się regularnie 1 lub 2 razy w tygodniu i trwają 50 minut.
W świetle aktualnej wiedzy istnieją dane empiryczne potwierdzające istnienie nieświadomosci, a sama długoterminowa psychoterapia psychodynamiczna prowadzi do trwałych zmian na płaszczyznie neurobiologicznej. (P. Rok-Bujko „ Neurologiczne podstawy psychoterapii w: „Od neurologii do psychoterapii”, 2009)
Die deutsche Übersetzung erscheint in Kürze.
Literatura:
1. P. Drodowski „Psychoterapia psychodynamiczna” w: https://kcp.krakow.pl/materialy/psychoterapia-psychodynamiczna
2. G. O. Gabbard „Psychiatria psychodynamiczna w praktyce klinicznej” , Wydawnictwo Uniwersytetu Jagiellonskiego, Krakow 2015
3. S. Murawiec i C. Zechowski „Od neurobiologii do psychoterapii”, Instytut Psychiatrii i Neurologii, Warszawa 2009
MARGARITA FALTUS - PSYCHOTERAPIA 